Soms, een enkele keer... - Toon Tellegen

Soms, een enkele keer...

Soms, een enkele keer, 
met heel veel moeite en voornamelijk toevallig, 
lukt het iemand 
om met beide armen zijn verdriet te omvatten. 
Hij tilt het op 
Laat de deur niet op slot zijn nu.. 
Hij duwt hem open met zijn knie 
en loopt met grote breedsporige passen naar buiten. 
Kijk uit! roept hij 
want het verdriet is zo groot dat hij er niet overheen kan kijken, 
en doorzichtig is het nooit. 
Ver weg, in een sloot of op een drassige plek 
onder populieren 
of achter een scheve schutting tussen autobanden, 
speelgoed, resten van een vuur, 
gooit hij het neer

en fluitend loopt hij terug naar huis.

Toon Tellegen, 
Uit "Als wij vlammen waren", 
Querido Amsterdam 1996