Dit gedicht schreef ik halverwege de opleiding traumacoaching. Tijdens een workshop gedichten schrijven in de winter van 2017 door Bob van Leeuwen in Castricum kreeg ik de opdracht om over het strand en de duinen te schrijven. Dit is wat ik schreef.

Schuilen bij de duinen

Ik wil schuilen
bij de duinen
huilen wil ik

Ik wil zwaaien
met mijn armen
rennen
tegen wind

Roepen, schreeuwen
wil ik
en niemand
die mij hoort

Ik loop de zee in
ik verdrink
in mijn emoties

Herboren
kom ik er weer uit

Ans Breetveld

2016 na een workshop focussen.

LAAT MIJ MIJ ZIJN

Laat mij mij zijn.
Laat mij gaan.
Laat mij mijn vragen stellen.

Geef me ruimte
om te zijn,
en luister alsjeblieft.

Laat mij
op zoek naar antwoorden,
niet weten en ontdekken.

Laat mij in twijfel zijn
en luisteren
naar mijn gevoel
dat richting geeft.

Ans Breetveld

Op de eerste lesdag van de opleiding traumacoaching, in november 2016, werd mij gevraagd een gedicht te schrijven waarin ik mijn weg als traumacoach in opleiding zou beschrijven.

Worden wie je bent

Wat drijft de mens
en wat drijft mij
Zijn vragen die mij drijven

Wat zit er achter dat gezicht
dat voor mij verborgen blijft

Gevoelens, ooit weggestopt
kan ik steeds meer laten zien

Van schuld en schaamte
naar geluk en liefde
Dat is mijn wens
Om weer te worden wie je bent

Ans Breetveld

Niet weten

Willen weten
niets vergeten
weten, geweten,
ontdekken,
verkennen,
zeker weten,
wisse dood

Hoe is het
om iets
niet
te weten?

Ans Breetveld

Was je liever thuis gebleven?

Was maar thuis gebleven

Was maar thuisgebleven
dan had niets je geraakt
dan was je
misschien eenzaam
in je cocon gekropen
dan was je
van God en iedereen
verlaten
maar wel veilig
als een mol
in een hol
zonder daglicht
maar veilig
zonder te leven

Was eropuit gegaan
dan had je feest gevierd
dan had je
mensen ontmoet
en liefde gevonden
dan was je geschonden
misschien
maar dan had je
geleefd
en geweten
hoe het is
om te ontdekken
hoe het is
om te leven

Ans Breetveld

Zouden ze te beantwoorden zijn?

Vragen

Wat is een bloem,
die door niemand gezien wordt?

Wie is de kluizenaar,
die door niemand wordt gekend?

Wat is pijn,
die met niemand gedeeld wordt?

Wie ben ik
als niemand weet
dat ik hier ben?

Ans Breetveld

Ik schreef dit ruim een jaar na het overlijden van Jan Doeke op 22 mei 2014. Het was het eerste gedicht dat ik schreef na zijn overlijden.

Wat had je me nog willen vragen?

Als je nog even hier zou zijn, zou je me dan nog iets willen vragen?
En wat zou ik willen weten over jou?
Hebben we nog iets uit te vechten?
Is er nog verdriet of is er berouw?
Voel je je nog ergens schuldig over?
Heb ik je ergens mee gekwetst?
Wat hebben wij niet naar elkaar uitgesproken?
Welke muziek zouden we gaan beluisteren?
We zouden elkaar innig vastpakken en snikkend onze hoofden op elkaars schouders leggen.
We zouden de woede van tafel vegen.
Zouden we elkaar kunnen zeggen wie we werkelijk zijn?
Zou ik je nu beter begrijpen?
Zou ik naar je kunnen luisteren en je uit kunnen laten praten?
Door wie werd je niet gehoord?
Wat had je me eigenlijk willen zeggen?
Zou ik me volledig open kunnen stellen voor jou?
Zou ik je durven vertellen wie ik werkelijk ben?
Wat had je me willen zeggen lieve schat?
Wat had je me werkelijk willen zeggen?

Ik ben alles wat achter me ligt.
Ik ben alles wat ik weet van jou.

Ans Breetveld

Pas in 2017 schreef ik dit. Nadat ik een film had gezien (ik weet niet meer welke) kon ik dit beeld, met alle gevoelens die erbij hoorden terughalen.

Voorgoed

Zon schijnt

Pijn snijdt

Traan prikt

Lijf slap

Hart bloedt

Bloem bloeit

Kraai krast

Krijs hard

Lucht blauw

Hoop weg

Nooit meer

nooit meer

jou

Ans Breetveld

Deze is van eind 2016 ongeveer.

Recht breien

Mijn liefste,
ik vecht met jou
wat nooit uitgevochten is

Ik brei recht met jou
wat in het verleden krom was

Krom wordt niet recht
als ik niet snap
dat het niets met jou te maken heeft

Het is oud zeer
dat verwerkt moet worden
in de context

En dan pas zal ik jou echt zien

Ans Breetveld

Geschreven in het voorjaar van 2017. Over verbijstering, verandering en liefde.

Verbijstering

Verbijsterend
omdat bloemen blijven bloeien
en vogels blijven zingen
terwijl
mijn hart doorboord is
met ondraaglijk scherpe pijn

Verbijsterd
omdat alles gewoon doorgaat
terwijl de tijd verstild lijkt
Niet te bevatten
dat ik voorgoed
zonder jou zal moeten zijn

Verbijsterd
omdat het tij kan keren
en er heling plaatsvindt
Het is wonderbaarlijk
dat er altijd
liefde blijkt te zijn

Ans Breetveld

Zomer 2017, kijkend naar de lucht, net nadat ik een poëziemiddag had bijgewoond van Thomas Möhlmann.

Wat was

Witte wolken
waaien weg

Ik herinner mij
hoe je was,
maar voor een deel

Flarden mist
als op jouw foto
wegwaaiende flarden
herinneringen

Sommigen
diep gekerfd
gekrast
in pijn
uitgesneden

Ook warme
aarde
zoete kussen
zwaaien en zwieren
in Frankrijk
in de zon

Wat overblijft
is zachtheid
in witte
wegwaaiende
wolken

Ans Breetveld

Vorige week schreef ik dit gedicht. Zou het mogelijk kunnen zijn dat je nog ergens voort bestaat?

Geloof

Het maakt niet uit
of ik geloof
dat jij nog ergens bent

Na ruim vier jaar
ben ik er
langzaam aan gewend
het niet te weten

Dat wil niet zeggen
dat ik je ooit
zal vergeten

Ans Breetveld

Geluk en verdriet tegelijkertijd?

Stap

Ik zet voor jou
een stap opzij

omdat ik
je gun
om te gaan
naar daar
vanwaar
je ooit kwam

Geluk en verdriet
in één ademteug

Ans Breetveld

Begin 2017 verbraken mijn 'beste' vriendin en ik, in onderling overleg, na ruim vijftig jaar onze vriendschap. We waren 'uit elkaar gegroeid'. Het lukte ons niet meer om elkaar te bereiken.

Verbroken vriendschap

Op armlengte
hielden wij
elkaar

Vond je
het raar
dat we
steeds verder
en verder
en verder…?

Je vulde
lege gaten

Eenzaamheid
is afstand

terwijl jij
huilend
nog meer
afstand
van me
nam

Ans Breetveld

Ik wist van niets

Ik wist van niets
en toch zei je
met me
te willen breken

Het was geen klap
niet echt

Breken
kun je me niet
Ik ben zo sterk
als een tak
aan de kastanjeboom

Ik heb je liefgehad

Ans Breetveld

Drie vragen over liefde

Hoe kan het dat menigeen vergeefs de liefde zoekt?
Waarom vragen zovelen zich af of er nog liefde bestaat?
Hoe kan het dat veel mensen bang zijn dat er geen liefde voor hen is?

Het is juist de angst die ons verblindt,
en ons doet zoeken op verkeerde plaatsen.

Het is de angst dat wij geen liefde waard zijn
die onze focus verlegt
naar een plek veel te ver bij ons vandaan.

Focus op liefde
niet op angst om geen liefde te krijgen

Liefde is er nu en altijd
overal.

Liefde is in jou
en in ons allemaal.

Wij zijn gemaakt van liefde,
dus focus op liefde
en je zal liefde vinden!

Ans Breetveld

Samen

Hoor onze levens als muziek
Een harmonie
Een compositie

Bekijk onze levens als een schilderij
Vol kleur en leven
Paletstreken in alle richtingen

Als een beeld zijn onze levens
Gehakt in grof steen en steeds fijner uitgewerkt

Zing onze levens als een lied vol passie
Lieflijk, teder en aanzwellend tot het eind

Lees onze levens als een boek
Twee verhalen die samenkomen
Nog niet weten hoe het verder gaat

Ervaar onze levens als een droom
Wees niet bang voor wat er gaat komen
En laat je verrassen

Onze levens samen zijn een kunstwerk
van beminnen
van zin en zijn
van kennen en weten
van leren, van gunnen
van hartstocht, van proeven
vooral van geloven in elkaar

Ans Breetveld

Avond

Ik zal een avond voor je scheppen
Ik druppel liefde in jouw wijn
Zoet en zacht zal ik je geven
Ik raak je zachtjes aan
en buiten straalt een helder witte maan

Ik streel je huid
Ik kus je zachte lippen
Mijn vingers
glijden naar omlaag
en wrijven
trekken
kneden
branden
Ik stook een vuur
Ik laat de klokken slaan
De haan kraait op de toren

Ik zal een avond voor je scheppen

Ans Breetveld

Tevreden

Je moet eens leren
om tevreden te zijn
zei mijn vader
als ik boos was
en ik niet wilde
zoals hij

Ik was een kind

Ik voelde koude
eenzaamheid
en verdriet
Ik verzette mij
tegen een
ogenschijnlijke wet
die mij liet geloven
dat ik
niets waard was

Waarom wordt mij
dit onrecht
aangedaan
schreeuwde ik huilend
naar het firmament
als een gebed

Het werd verhoord

Gedurende de jaren
ontdekte ik
dat zich liefde bevindt
achter elk verdriet

Ik ontdekte
dat niets
voor niets is
Alles heeft een reden

Ik voel me verwonderd
en tot mijn verrassing
ook
intens tevreden

Ans Breetveld