Zomer 2017, kijkend naar de lucht, net nadat ik een poëziemiddag had bijgewoond van Thomas Möhlmann.
Wat was
Witte wolken
waaien weg
Ik herinner mij
hoe je was,
maar voor een deel
Flarden mist
als op jouw foto
wegwaaiende flarden
herinneringen
Sommigen
diep gekerfd
gekrast
in pijn
uitgesneden
Ook warme
aarde
zoete kussen
zwaaien en zwieren
in Frankrijk
in de zon
Wat overblijft
is zachtheid
in witte
wegwaaiende
wolken
Ans Breetveld
Reactie plaatsen
Reacties